آمانتادین

آمانتادین داروی کمکی دردرمان بیماری پارکینسون (اما نه در علائمخارج هرمی ناشی از داروها)، بوده و درپیشگیری از ابتلای به انواعی از آنفلوآنزا(ضد ویروس) سودمند است.

آمانتادین از دستگاهگوارش جذب میشود. نیمه عمر آن بین2-4 ساعت است. بخش عمدهداروبهصورت تغییر نیافته از ادرار دفعمیشود.

مکانیسم اثر دارو مشخصنیست، اما ممکن است با تأثیر بر ساخت،آزادسازی یا بازجذب دوپامین، عملکردسیستم دوپامینرژیک را تقویت کند.بهعنوان ضد ویروس آنفلوانزا به نظرمیرسد از Uncoating ویروس جلوگیریمیکند.

این دارو در مبتلایان به صرع، با سابقه اولسرپپتیک و در افراد با نارسایی شدید کلیه منع مصرفدارد.

1 ـ بر روی اعمالی که نیاز به دقتو مهارت دارند، مثل رانندگی، ممکن استتأثیر بگذارد. 2 ـ در موارد زیر با احتیاط فراوان تجویزشود: نارسایی کبدی یا کلیوی، نارسایی احتقانیقلب، حالات توهم، سالمندان.

بیاشتهایی، تهوع،عصبیشدن، ناتوانی در تمرکز، بیخوابی،گیجی، تشنج، توهمات، گوشهگیری، تاریدید، اختلالات گوارشی و ادم محیطی ازعوارض جانبی دارو هستند.

1 ـ از قطع ناگهانی دارواجتناب شود. 2 ـ این دارو اثرات ضد پارکینسونی بسیارکمی دارد. تعداد کمی از بیماران از این دارو سود میبرند زیرا نسبت به اثرات آنتحمل حاصل میشود. مزیت دارو ایناست که تقریبا عاری از عوارض جانبیجدی است.

مقدار mg/day 100 که بعد ازیک هفته به 100 میلیگرم دوبار در روزافزایش مییابد، مصرف میشود. دومیندفعه مصرف روزانه نباید بعد از ساعت 4بعد از ظهر انجام شود. این دارو معمولاهمراه سایر داروهای ضد پارکینسوناستفاده میشود.

Capsule: 100 mg