دوپامین

دوپامین برای درمان شوککاردیوژنیک ناشی از سکته یا جراحی قلباستفاده میشود.

دوپامین بعد از تجویزوریدی دفع سریعی داشته و نیمه عمرحذف آن 9ـ6 دقیقه است. تغییرات فردی درکلیرانس دوپامین وجود دارد که تاحدیناشی از غیرطبیعی بودن عملکرد اعضاییمثل کبد یا کلیه (که باعث کاهش کلیرانسدوپامین میگردد) میباشد.

این دارو باتحریک گیرندههایبتا ـ یک آدرنرژیک در عضله قلب، موجب افزایش قدرت انقباضی قلبمیشود. مقادیر کم دارو موجب گشادیعروق و افزایش جریان خون کلیوی و درمقادیر بیشتر باعث انقباض عروقمیشود.

در موارد تاکی آریتمیو فئوکروموسیتوم نباید مصرف شود.

1 ـ قبل از تجویز دوپامینبهبیمارانی که دچار شوک شدهاند و یا درانفارکتوس میوکارد، باید کمی حجم خونآنان تصحیح گردد. 2 ـ برای بیمارانی که داروی مهارکنندهآنزیم مونوآمینواکسیداز دریافت میکنند،نباید دوپامین تجویز کرد. در صورتضرورت باید باکمترین میزان ممکن دارورا تجویز نمود. 3 ـ در شوک ناشی از سکته قلبی باید ازمقادیر کم (کمتر از 5 میکروگرم در دقیقه)دوپامین استفاده نمود چون مقادیر بیشتربا انقباض عروق باعث بدترشدن نارساییقلب میشود. 4 ـ در موقع انفوزیون وریدی دوپامین، درصورت نشت مقادیر زیاد دوپامینبهبافتهای اطراف، نکروز ایجاد میگردد.

بروز عوارضی مثل تهوع،استفراغ، تنگی عروق محیطی، کاهش فشارخون، افزایش فشارخون، افزایش ضربانقلب، درد آنژینی و آریتمی بااین داروگزارش شدهاند. تداخلهای داروئی: تجویز همزمان ایندارو با داروهای ضدافسردگی مهارکنندهآنزیم مونوآمینواکسیداز ممکن استموجب افزایش شدید فشارخون گردد.

1 ـ نشت دوپامینبهبافتهای اطراف رگ، باتزریق موضعیفنتولامین تا حداکثر 12 ساعت پس از نشتبهطور موفقیتآمیزی قابل درمان است. 2 ـ در صورت بروز عوارض جانبیدوپامین، بهدلیل کوتاه بودن نیمه عمر ایندارو، باکم کردن سرعت انفوزیون یا قطعآن این عوارض سریعا برطرف میشوند.

از طریق انفوزیون وریدی mcg/kg/min 5 ـ 2 مصرف میشود.

Injection: 200 mg/5ml