آلپرازولام به عنوان ضداضطراب برای دورههای کوتاه مدتمصرف میشود.
از راه خوراکی به سرعتجذب میشود. این دارو از طریق ادرار دفعمیشود. نیمه عمر آن بین 12- 15 ساعتمیباشد.
این دارو با محل اتصالبنزودیازپینها بر روی گیرنده گابا تداخلنموده و موجب تقویت اثر مهاری گابا درسیستم اعصاب مرکزی میشود.
این دارو در مواردضعف تنفسی، نارسایی حاد ریوی، اختلالشدید کبدی، وجود ترس، وسواس وسایکوز مزمن نباید مصرف شود. ضمنانباید به تنهایی در افسردگی یا اضطرابهمراه با افسردگی تجویز گردد.
1 ـ این دارو در درمان کوتاهمدت (فقط به مدت 2-4 هفته) اضطرابشدید و ناتوان کننده که با بیخوابی یااختلالات سایکوتیک همراه است، مصرفمیشود. 2 ـ با مصرف این دارو در بیمارانی کهسابقه وابستگی به دارو داشته و یا دارایاختلال شدید شخصیتی هستند، احتمالوابستگی وجود دارد. 3 ـ این دارو در بیماری تنفسی و ضعفعضلانی و سابقه وابستگی دارویی، بااحتیاط مصرف شود. 4 ـ این دارو با ایجاد خوابآلودگی،براعمالی که نیاز به مهارت دارند، مثلرانندگی تأثیر میگذارد.
خواب آلودگی و سبکی سردر روز بعد، توهم و عدم تعادل، فراموشی،وابستگی، تحریکپذیری از عوارض جانبیشایع دارو میباشند.
1 ـ در سالمندان، افرادناتوان، وجود اختلال کبد و کلیه، مقدارمصرف دارو کاهش یابد. 2 ـ از مصرف طولانی مدت این دارو وسپس قطع ناگهانی آن اجتناب شود. 3 ـ در کودکان، این دارو فقط برای کاهشاضطراب شدید ناشی از ترس (مثلا قبل ازجراحی) که موجب بیخوابی شده استاستفاده گردد.
0/25 تا 0/5 میلیگرم 3 باردر روز (در سالمندان 0/25 میلیگرم 2 تا 3بار در روز) که در صورت نیاز تا حداکثر 3میلیگرم در روز افزایش مییابد. مصرفاین دارو در کودکان توصیه نمیشود
تداخلهای دارویی بینداروهای ضد صرع پیچیده است و بدونآنکه اثرات ضد صرع آنها اضافه شودممکن است سمیت آنها را بالا ببرد. اینتداخلات عمدتا ناشی از القاء یا مهارآنزیمهای کبدی میباشد. بطور کلی اینتداخلات بسیار متغیر و غیر قابل پیشبینیاست. بنابراین اندازهگیری غلظتپلاسمایی در موقع ترکیب درمانی توصیهمیگردد. قطع مصرف داروهای ضد صرع: از قطعناگهانی داروهای ضد صرع بخصوصباربیتوراتها و بنزودیازپینها باید اجتنابشود چون ممکن است منجر به عود حملاتصرعی با شدت بیشتر گردد. کاهش مقدارمصرف باید بتدریج صورت بگیرد و درمورد باربیتوراتها قطع دارو نیاز به ماههاوقت دارد. جایگزینی یک دارو با دارویدیگر نیز باید با احتیاط کامل انجام شود وتجویز داروی اول فقط وقتی متوقف گرددکه رژیم دارویی جدید کاملا تثبیت شدهباشد. تصمیم به قطع کامل داروهای ضدصرع در یک بیمار عاری از تشنج و زمانانجام آن غالبا مشکل بوده و به عواملمتعددی در خود بیمار بستگی دارد. حتیدر بیماری که سالها عاری از تشنج بوده،قطع دارو با خطر آغاز حملات صرعیهمراه است. بیماران صرعی میتوانندرانندگی کنند (به غیر از وسایل نقلیه سنگینیا عمومی) به شرطی که حداقل یکسال درموقع بیداری عاری از حمله باشند یاحملات آنها موقع خواب بروز کند و اینحالت برای حداقل 3 سال تثبیت شده باشدبیمارانی که دچار خوابآلودگی ناشی ازداروهای ضد صرع میشوند، نبایدرانندگی کنند یا با ماشینآلاتی که نیاز بهدقت و هشیاری دارند، کار کنند.
Scored Tablet: 0.5 mg, 1 mg ANTICONVULSANT DRUGS CARBAMAZEPINE ACETAZOLAMIDE LAMOTRIGINE ETHOSUXIMIDE PHENYTOIN PHENOBARBITAL VALPROATE PRIMIDONE هدف از دارو درمانی صرع، جلوگیریاز وقوع حملات صرعی است که با ایجادغلظت پلاسمایی موثری از دارو، امکانپذیرخواهد بود. برای اینکار تنظیم دقیق میزانمصرف دارو ضروری است. درمان باید بامقادیر کم دارو شروع و بتدریج افزایشیابد تا حملات کنترل شوند و یا اثرات ناشیاز افزایش بیش از حد داروی مصرفی بروزکند. تعداد دفعات تجویز دارو، به نیمه عمردارو بستگی دارد، اما باید تا حد امکانتعداد دفعات تجویز اندک باشد تا پذیرشآن از سوی بیمار بیشتر شود. بیشترداروهای ضد صرع را میتوان دوبار درروز تجویز نمود. فتوباربیتال و فنیتوئینکه نیمهعمر طولانی دارند، اغلب یکبار در روز یعنی در موقع خواب تجویزمیشوند. اما مواقعی که مقدار زیادی از یک داروی ضد صرع لازم است، ممکناست سه بار در روز تجویز شود تا ازاثرات ناخواسته ناشی از غلظت بیش از حدپلاسمایی پرهیز شود. کودکان چوننسبت به بزرگسالان داروهای ضد صرعرا سریعتر متابولیزه میکنند، به مقدارمصرف و تعداد دفعات تجویز بیشترینیازمندند. درمان با چند دارو: بطور معمول استفادههمزمان از چند داروی ضد صرع توصیهنمیشود، زیرا بیماران با یک دارو بهترکنترل میشوند. هیچ شاهدی مبنی بر اینکهبا استفاده از ترکیب چند داروی ضد صرع،اثرات درمانی آنها افزایش و سمیت آنهاکاهش مییابد، وجود ندارد. در صورتیکهبا وجود مصرف یک دارو، حملات کنترلنشد، باید داروی دوم به رژیم درمانیافزوده شود. استفاده بیش از دو دارویضد صرع به دلیل دشواری تنظیم مقادیرمصرفی بندرت صورت میگیرد. عیبدیگر ترکیب درمانی این است که تداخلاتدارویی بین داروهای مختلف ضد صرعروی میدهد. استفاده همزمان ازپریمیدون و فنوباربیتال باعث میشود کهمقدار زیادی از پریمیدون در کبد بهفنوباربیتال تبدیل شود.