کلومیپرامین برای درمانبیماری افسردگی، حالات ترس، وسواس ودرمان کمکی ضعف عمومی عضلانیهمراه با نارکولپسی تجویز میشود.
این دارو پس از تجویزخوراکی به سرعت و بطور کامل جذبمیشود. دارای متابولیسم گذر اول از کبداست ولی متابولیت فعال ندارد. راه دفعدارو از طریق کلیه است.
از طریق مهار برداشت مجددنوراپینفرین و سروتونین توسط غشاءپایانه سلول عصبی پیشسیناپسی، غلظتسیناپسی آنها را در سیستم عصبیمرکزی افزایش میدهد.
در موارد سکته قلبیاخیر، آریتمی (بخصوص ایست قلبی)،حالات مانیک و نارسائی کبدی نبایدمصرف شود.
در موارد زیر مصرف این دارو بااحتیاط صورت گیرد: بیماری قلبی ـ عروقی، سابقه صرع،سالمندان، نارسایی کبدی، بیماریتیروئید، فئوکروموسیتوم، سابقه مانیا،جنون، گلوکوم با زاویه بسته، سابقهاحتباس ادراری، الکتروشوک درمانیهمزمان و پورفیری.
خشکی دهان،خوابآلودگی، تاری دید، یبوست، تهوع،اشکال در ادرار کردن، عوارض قلبی ـعروقی، واکنشهای ازدیاد حساسیت،اختلالات رفتاری، اختلالات حرکتی، تداخلدر فعالیت جنسی، تغییرات قند خون،افزایش اشتها و وزن عوارض اندوکرینمثل ژنیکوماستی، اختلالات خونی وهیپوناترمی از عوارض جانبی داروهستند.
1 ـ از قطع ناگهانیمصرف دارو پرهیز شود. در صورت نیاز،کاهش مقدار مصرف بصورت تدریجی ودر طول یک دوره حداقل 4 هفتهای بایدانجام شود. 2 ـ در هفتههای اول درمان به دلیل افزایشتمایل به خودکشی باید بیمار تحت نظرباشد. 3 ـ بیش از یک داروی ضد افسردگی دریک زمان نباید تجویز شود. 4 ـ برای شروع اثرات درمانی این داروحداقل 2 هفته وقت لازم است. 5 ـ درمان سالمندان باید با حداقل مقدارشروع شود زیرا به عوارض جانبی ایندارو حساسترند. 6 ـ به علت نیمه عمر طولانی دارو، تجویزیکباره مقادیر آن در موقع خواب، کفایتمیکند. 7 ـ به بیمار یادآوری شود که در صورتبروز علائم آنتیموسکارینی به درمانادامه دهد چون به این اثرات تا حدی تحملحاصل میشود. 8 ـ در صورت مصرف مهارکنندههایآنزیم MAO توسط بیمار، باید دو هفته بعداز قطع آن، مصرف این دارو را آغاز کند. 9 ـ در صورت ضرورت مصرف دارویمهار کننده MAO باید حداقل یک هفته میانقطع این دارو و شروع داروی جدید فاصلهایجاد شود. 10 ـ این دارو با ایجاد خوابآلودگی، ممکناست بر اعمالی که نیاز به مهارت دارند مثلرانندگی، تأثیر بگذارد. 11 ـ مصرف این دارو در کودکان توصیهنمیشود.
در درمان افسردگی ابتدا10 mg/day مصرف میشود و سپسبراساس نیاز تا مقدار 30-150 میلیگرمبصورت تدریجی افزایش مییابد و بهصورت منقسم یا یکجا در موقع خوابمصرف میگردد. حداکثر مقدار مصرف 250 mg/day است. مقدار معمول نگهدارنده50-100 mg/day است. در سالمندان درابتدا mg/day 10 و بعد تا mg/day 30-50تجویز میشود. در حالات ترس و وسواس با مقدار mg/day25 درمان آغاز میشود (سالمندان mg/day10)، بعد در طول دو هفته با افزایشتدریجی آنرا به 100-150 mg/day افزایشمیدهند. و درمان کمکی ضعف عمومیعضلانی همراه با نارکولپسی، ابتداmg/day 10 مصرف میشود و سپسبتدریج تا نایل شدن به پاسخ رضایتبخشبطور تدریجی مقدار مصرف تا10-75mg/day افزایش مییابد.
مصرف همزمان باداروهای ضدآریتمی خطر آریتمی بطنی راافزایش میدهد. مصرف همزمان این داروبا مهار کنندههای آنزیم MAO باعثتحریک CNS و بالا رفتن فشار خونمیگردد. این دارو از طریق کاهش آستانهتشنج با اثر داروهای ضد صرع، مقابلهمیکند. بعضی از داروهای ضد صرع باکاهش غلظت پلاسمایی این دارو، اثر ضدافسردگی آن را کاهش میدهند. این دارواثر پایین آورنده فشار خون کلونیدین وگوانتیدین را کاهش میدهد و در صورتقطع ناگهانی این دو دارو خطر افزایشفشار خون زیاد میشود. مصرف همزماناین دارو با فنوتیازینها موجب افزایشعوارض جانبی آنتیموسکارینی میشود.مصرف همزمان این داروها با نورآدرنالینباعث افزایش فشار خون و با آدرنالینباعث پرفشاری خون و آریتمی میگردداما تجویز همزمان با بیحس کنندههایموضعی حاوی آدرنالین به نظر میرسدکه بیخطر باشد. سایمتیدین با مهارمتابولیسم این دارو، غلظت پلاسمایی آن راافزایش میدهد.
Coated Tablet: 10 mg, 25 mg