اتر

اتر به عنوان داروی بیهوشکننده مصرف میشود.

حداقل غلظت آلوئولی(MAC) اتر 1/92% است.

در بیماران مبتلا بهدیابت، عیب کار کلیه، افزایش فشار مایعمغزی ـ نخاعی و بیماری شدید کبد نبایدمصرف شود.

1 ـ مصرف اتر در شرایط گرم ومرطوب برای بیماران تب دار توصیهنمیشود. در این موارد اتر ممکن استباعث ایجاد حرکات تشنجی بخصوص درکودکان و بیمارانی که آتروپین دریافتکردهاند، شود. 2 ـ هوشیابی بعد از بیهوشی طولانی مدتبا اتر آهسته بوده و استفراغ بعد ازبیهوشی شایع است. 3 ـ اتر در اغلب موارد باعث تحریکسیستم تنفسی میگردد.

تحریک مخاط تنفسی،اسپاسم حنجره، کاهش شدید فشار خون،افزایش شدید دمای بدن و تشنج ازعوارض جانبی اتر است.

مصرف آتروپین و یاسایر داروهای مشابه برای کاهشترشحات بزاق و برونش توصیه میشود.

به منظور حصول بیهوشی،ابتدا با غلظتی معادل 20 ـ 10 درصد هوایدمی استفاده میشود که در صورت نیاز،میتوان این غلظت را افزایش داد. براینگهداری بیهوشی سبک با غلظت 5 درصدو در مورد بیهوشی عمیق ممکن است تاغلظت 10 درصد نیز مورد استفاده قرارگیرد.

اتر با داروهای شلکنده عضلات تداخل دارد.

For Inhalation