آتراکوریوم بهعنوان دارویکمک بیهوشی برای شل کردن عضلات وتسهیل کنترل بیمار طی تنفس مصنوعیمکانیکی مصرف میشود. همچنین برایلولهگذاری داخل نای و جراحیهایی کهنسبتا طولانی مدت هستند و شلشدنعضلات در آنها ضرورت دارد، بهکارمیرود. همچنین در درمان کاهش شدتانقباضات عضلانی ناشی از حملاتتشنجی مصرف شده است.
نیمه عمر دفع دارو 20 دقیقهاست. زمان رسیدن بهحداکثر اثر دارو10ـ1/7 دقیقه است. دفع دارو کلیوی وصفراوی است. بعد از تزریق دارو دربیهوشی متعادل، 25 درصد پاسخ پرشیعضلات در 45ـ35 دقیقه و 95 درصد پاسخدر 70 ـ 60 دقیقه به حالت عادی بازمیگردد. در بیهوشی متعادل 30 دقیقه ودر بیهوشی استنشاقی 40 دقیقه بعد ازشروع هوشیابی 95 درصد پاسخ عضلانیبهحالت عادی باز میگردد.
آتراکوریوم بااستیلکولین دراتصال بهگیرندههای کولینرژیک صفحهمحرکه انتهایی رقابت و بامهار انتقالعصبی، پاسخ صفحه محرکه انتهایی بهاستیلکولین را کاهش میدهد و باعث فلجعضلات اسکلتی میشود.
1 ـ بامحلولهای قلیایی (مثلباربیتورات تزریقی) مخلوط نشود چونغیرفعال شده و رسوب مینماید. همچنینبامحلول رینگر لاکتات رقیق نشود چونتخریب دارو سریعتر صورت میگیرد. 2 ـ در بیمارانی که آزادشدن هیستامینممکن است خطرناک باشد، بیماری عصبیـ عضلانی، اختلالات شدید الکترولیت یاکارسینوما، مقدار مصرف دارو، بهدلیلافزایش انسداد عصبی ـ عضلانی و مشکلدر هوشیابی، باید کاهش یابد. مصرفزیاد دارو ممکن است باعث آزادشدنناگهانی هیستامین شود. 3 ـ تزریق سریع داخل وریدی و یا مقادیرزیاد دارو ممکن است باعث کاهش فشارخون شود. 4 ـ مصرف مقادیر بیش از حد دارو ممکناست منجر بهضعف مداوم تنفسی یا آپنه وکلاپس قلبی عروقی شود. برای بهحداقلرساندن خطر مصرف بیش از حد، توصیهمیشود از یک تحریککننده اعصابمحیطی، برای پیگیری پاسخ بیمار بهدارواستفاده شود.
کاهش فشارخون،قرمزشدن پوست، گلودرد ولارنگواسپاسم از عوارض جانبی مهم ونسبتا شایع دارو میباشند.
1 ـ دارو از راه وریدیتزریق شود چون از راه عضلانی ممکناست باعث تحریک بافت شود. 2 ـ دارو اثر شناخته شدهای رویهوشیاری یا آستانه درد ندارد بنابراینبهعنوان داروی کمکی در جراحی، بایدمقدار کافی از داروی بیهوشی در دسترسباشد. 3 ـ در هیپوترمی طول و شدت اثر داروافزایش مییابد. 4 ـ دارو نمیتواند مانع برادیکاردی ناشیاز بیهوشکنندهها یا ضددردهای مخدرشود، لذا بامصرف توام آتراکوریومبرادیکاری ممکن است بروز کند. مصرفدارو در بیماران قلبی مبتلا بهتاکیکاردی،کمخطر است. 5 ـ مقدار مصرف دارو در صورت مصرفهمزمان با بیهوشکنندههای عمومی مثلاتر، انفلوران و ایزوفلوران باید به 50 ـ33درصد کاهش یابد یا مقدار مصرف آن بایدتوسط یک تحریککننده اعصاب محیطیتعیین شود. میزان این کاهش با هالوتانکمتر است.
بزرگسالان: ابتدا بهصورت وریدی0/5mg/kg ـ 0/4 یا در بیمارانی کهآزادشدن هیستامین در آنها خطرناک است 0/4mg/kg ـ 0/3 تزریق آهسته و یا در نوبتهای منقسم در یک دقیقه مصرف میشود. در بیمارانی که باانفلوران یا ایزوفلوران بیهوش شدهاند0/35mg/kg ـ 0/25 تزریق میشود. میزاناین کاهش با هالوتان کمتر است. در موردبیمارانی که بهمنظور لولهگذاری داخل نایتحت بیهوشی متعادل، سوکسینیل کولیندریافت کردهاند، مقدار 0/4 mg/kg ـ 0/3تزریق میشود. در صورت استفاده ازبیهوشکننده قویتر مقدار کمتری دارومورد نیاز است. اثرات سوکسینیل کولینکه بااستفاده از یک تحریککننده اعصابمحیطی اندازهگیری میشود، قبل ازمصرف آتراکوریوم باید از بین رفته باشد.بهعنوان مقدار مصرف مکمل بهصورتوریدی mg/kg 0/1 ـ 0/08، 45 ـ 12 دقیقهبعد از مصرف اولیه بکار میرود. سپس هر25 ـ 15 دقیقه برحسب نیاز و یا انفوزیونوریدی بهمیزان 0/5 mg ـ 0/3 (پس ازبرطرف شدن اثر مصرف وریدی اولیهدارو) بکار میرود. در بیهوشی متعادلmg/kg/min 0/1 ـ 0/009 بهکار میرود تازمانی که میزان بلوک عصبی ـ عضلانیبهدست آید، سپس سرعت انفوزیونبراساس نیاز و پاسخ بیمار تنظیم میشود. عموما بیماران بهمقادیر0/009mg/kg/min ـ 0/005 پاسخ میدهند.در حالیکه بعضی بیماران به0/002mg/kg/min و یا mg/kg/min 0/015نیاز دارند. در بیمارانی که با انفلوران یاایزوفلوران بیهوش شدهاند میزانانفوزیون به 33% کاهش مییابد و درمواردی که از هالوتان استفاده شود اینکاهش کمتر است. در بای پس قلبی بهدلیلهیپوترمی سرعت انفوزیون تا 50 درصدکاهش مییابد. کودکان: در کودکان یک ماهه تا دو ساله کهبا هالوتان بیهوش شده باشند ابتدا0/4mg/kg ـ 0/3 و در کودکان دو ساله وبالاتر مقدار مصرف مثل بزرگسالان است.دفعات مصرف مقدار نگهدارنده ممکناست بیشتر از بزرگسالان باشد.
دارو با آمینوگلیکوزیدها، بیحسکنندههای موضعیتزریقی، کاپرئومایسین، خون سیتراته،کلیندامایسین، لینکومایسین،پلیمیکسینها، پروکائین آمید، کینیدین واپیوئیدها تداخل دارد.
Injection: 10 mg/ml