پریمیدون

این دارو در درمان انواعصرع به غیر از صرع کوچک و رعشه essentialبکار میرود.

این دارو جذب خوراکیکاملی دارد. در کبد به فنوباربیتال تبدیلمیشود. فنوباربیتال در بدن به آهستگیتجمع یافته و سطح پلاسمایی آن به 2-3برابر سطح پلاسمایی پریمیدون میرسد.دفع دارو و متابولیتهای آن از طریق کلیهمیباشد.

اگر چه پریمیدون در بدن بهفنوباربیتال تبدیل میشود،اما مکانیسم اثرخود پریمیدون احتمالا شبیه فنیتوئیناست.

در صورت وجود اختلال عملکردکبد یا کلیه و ضعف تنفسی باید با احتیاطتجویز شود.

خوابآلودگی، عدم تعادل،تهوع، اختلالات بینایی و بثورات جلدی،بخصوص در شروع درمان بروز میکند ومعمولا با ادامه درمان برگشتپذیر هستند.سایر عوارض دارو شامل: افسردگی،تحریکپذیری، بیقراری و اغتشاش شعوردر سالمندان، هیجانات و فعالیت زیاد و غیرعادی در کودکان و آنمی مگالوبلاستیکهستند.

1 ـ از قطع ناگهانی داروپرهیز شود. قطع مصرف این دارو بایدبتدریج و طی چند ماه انجام شود. 2 ـ در صورتیکه بیمار ضعف شدید تنفسی داشت، از مصرف این دارو بایداجتناب نمود.

بزرگسالان: در صرع ابتدا 125 میلیگرمدر شب و موقع خواب مصرف میشود.سپس هر 3 روز، 125 میلیگرم افزایشمییابد تا مقدار مصرف تام جمعا به میزان 500 mg/day (در دو بخش منقسم) برسد.بعد هر 3 روز، 250 میلیگرم به این مقدارافزوده میشود تا حداکثر g/day 1/5 درمقادیر منقسم مصرف شود. کودکان: سنین کمتر از 2 سال، 500 ـ 250میلی گرم در روز در دو مقدار منقسم، 5 ـ 2ساله، mg/day 750 ـ 500 در دو مقدارمنقسم و کودکان 9 ـ 6 سال 1g/day ـ 0/75در دو مقدار منقسم تجویز میشود.

این دارو غالبا غلظتپلاسمایی کاربامازپین، کلونازپام،فنیتوئین و والپروات و در مواردیاتوسوکسیمید را کاهش میدهد. این داروموجب افزایش متابولیسم وارفارینداروهای ضد افسردگی سه حلقهای،دیگوکسین، کورتیکوستروییدها،سیکلوسپورین، داروهای ضد بارداریخوراکی و تئوفیلین شده و در نتیجه اثراتاین داروها را کاهش میدهد. داروهایضدافسردگی و ضد جنون با کاهشآستانه تشنج، با اثرات ضد تشنجی ایندارو مقابله میکنند. این دارو اثر وراپامیلو دیلتیازم و احتمالا نیفدیپین را کاهشمیدهد.

Suspension: 250 mg/5ml Tablet: 250 mg