ایمیپرامین برای رفع بیماریافسردگی و نیز شبادراری در کودکانتجویز میشود.
این دارو پس از تجویزخوراکی به سرعت و بطور کامل جذبمیشود. دارای متابولیسم گذر اول کبدیبوده و متابولیت فعال آن دزیپرامینمیباشد. راه دفع دارو کلیوی است.
از طریق مهار برداشت مجددنوراپینفرین و سروتونین توسط پایانهسلول عصبی پیشسیناپسی، غلظتسیناپسی آنها را در سیستم عصبیمرکزی افزایش میدهد.
در موارد سکته قلبیاخیر، آریتمی (بخصوص ایست قلبی)،حالات مانیک و نارسائی کبدی نبایدمصرف شود.
در موارد زیر مصرف این دارو بااحتیاط صورت گیرد: بیماری قلبی ـ عروقی، سابقه صرعنارسایی کبدی، بیماری تیروئید،فئوکروموسیتوم، سابقه مانیا، جنون،گلوکوم با زاویه بسته، سابقه احتباسادرار، الکتروشوک درمانی همزمان وپورفیری.
خشکی دهان،خوابآلودگی، تاری دید، یبوست، تهوع،اشکال در ادرار کردن، عوارض قلبی ـعروقی، واکنشهای ازدیاد حساسیت،اختلالات رفتاری، اختلالات حرکتی، تداخلدر فعالیت جنسی، تغییرات قند خون،افزایش اشتها و وزن عوارض اندوکرینمثل ژنیکوماستی، اختلالات خونی وهیپوناترمی از عوارض جانبی داروهستند.
1 ـ از قطع ناگهانیمصرف دارو پرهیز شود. در صورت نیاز،کاهش مقدار مصرف بتدریج در طول یکدوره حداقل 4 هفتهای باید انجام شود. 2 ـ در هفتههای اول درمان به دلیل افزایشتمایل به خودکشی باید بیمار را تحتنظرقرار داد. 3 ـ بیش از یک داروی ضدافسردگی دریکزمان نباید تجویز شود. 4 ـ برای شروع اثرات درمانی این داروحداقل 2 هفته وقت لازم است. 5 ـ درمان سالمندان باید با حداقل مقدارشروع شود زیرا به عوارض جانبی ایندارو حساس ترند. 6 ـ به علت نیمه عمر طولانی دارو، تجویزیکباره مقادیر آن در موقع خواب، کفایتمیکند. 7 ـ به بیمار یادآوری شود که در صورتبروز علائم آنتیموسکارینی به درمانادامه دهد چون به این اثرات تا حدی تحملحاصل میشود. 8 ـ در صورت وجود سابقه مصرف مهارکنندههای آنزیم MAO توسط بیمار، بایددو هفته بعد از قطع آن، مصرف این دارو راآغاز نمود. 9 ـ در صورت ضرورت مصرف داروهایمهار کننده MAO باید حداقل یک هفته میانقطع این دارو و شروع مصرف دارویجدید فاصله ایجاد شود. 10 ـ این دارو با ایجاد خوابآلودگی، ممکناست بر اعمالی که نیاز به مهارت دارند،مثل رانندگی، تأثیر بگذارد.
در افسردگی ابتدا تا حداکثرmg/day 75 در مقادیر منقسم مصرفمیشود و سپس بتدریج تا میزان150-200 میلیگرم افزایش مییابد (تا300 میلیگرم در بیماران بستری). ممکناست تا حداکثر 150 میلیگرم بصورت یکجا در موقع خواب تجویز شود. مقدارداروی نگهدارنده mg/day 50-100 است.در سالمندان ابتدا mg/day 10 تجویزمیشود که بتدریج به 30-50 میلیگرمافزایش مییابد. برای درمان شبادراری،در کودکان 7 ساله، 25 میلیگرم، 8-11ساله 25-50 میلیگرم، بیش از 11 سال5-75 میلیگرم در موقع خواب تجویزمیشود. حداکثر دوره درمان، 3 ماهمیباشد.
مصرف همزمان باداروهای ضد آریتمی خطر آریتمی بطنی راافزایش میدهد. مصرف همزمان این دارو بامهار کنندههای آنزیم MAOباعث تحریکCNS و بالا رفتن فشار خون میگردد. ایندارو از طریق کاهش آستانه تشنج با اثرداروهای ضد صرع، مقابله میکند. بعضی ازداروهای ضد صرع با کاهش غلظتپلاسمایی این دارو، اثر ضد افسردگی آن راکاهش میدهند. این دارو اثر پایین آورندهفشار خون کلونیدین و گوانتیدین را کاهشمیدهد و در صورت قطع ناگهانی این دودارو خطر افزایش فشار خون زیاد میشود.مصرف همزمان این دارو با فنوتیازینهاموجب افزایش عوارض جانبیآنتیموسکارینی میشود. مصرف همزماناین دارو با نورآدرنالین باعث افزایش فشارخون و با آدرنالین باعث زیادی فشارخون وآریتمی میگردد اما تجویز همزمان بابیحس کنندههای موضعی حاوی آدرنالینبنظر میرسد که بیخطر باشند. سایمتیدینبا مهار متابولیسم این دارو، غلظتپلاسمایی آن را افزایش میدهد.
As HCI: Coated Tablet: 10 mg, 25 mg, 50 mg Injection: 25 mg/2ml