پرومتازین برای ایجاد اثرآرام بخش در شب و درمان بیخوابی(برای مصرف کوتاه مدت)، درمان علامتیحساسیتهایی چون تب یونجه، کهیر،درمان کمکی واکنشهای آنافیلاکسی،درمان تهوع، سرگیجه، اختلالات لابیرنت،بیماری مسافرت و داروی پیش بیهوشیمصرف میشود.
پرومتازین به خوبی از راهخوراکی و از محل تزریق جذب میشود.متابولیسم آن کبدی است. شروع اثر آن ازراه خوراکی یا تزریق عضلانی تقریبا 20دقیقه و از راه وریدی حدود 5 ـ 3 دقیقه بعداز مصرف است. طول مدت اثر آرام بخشیآن حدود 8 ـ 2 ساعت و طول مدت اثر ضدهیستامین آن 12 ـ 6 ساعت است. این داروبه آهستگی از کلیه و مدفوع و عمدتابهصورت متابولیتهای غیرفعال دفعمیشود.
تصور میشود که این داروبهطور غیرمستقیم باعث کاهش تحریکسیستم مشبک ساقه مغزی میگردد.همچنین از طریق رقابت با هیستامین برایاتصال به گیرنده H1 در سلول هدف،اسپاسم و احتقان ناشی از هیستامین رامتوقف میسازد. این دارو از واکنشهاییکه تنها با واسطه هیستامین بروز میکندجلوگیری مینماید ولی در صورت بروزآنها را از بین نمیبرد. احتمالا با مهارگیرندههای شیمیایی بصلالنخاع (CTZ) اثرضد استفراغ خود را اعمال میکند. اثراتضد سرگیجه آن احتمالا از طریق اثر ضدموسکارینی مرکزی اعمال میشود.
1 ـ احتمال بروز سرگیجه،تسکین، اغتشاش شعور و کمی فشارخوندر بیماران مسن وجود دارد. همچنینبروز علایم اکستراپیرامیدال بخصوصپارکینسون، اختلال در نشستن، خوابیدنو درازکشیدن و دیکسینزی مداوم نیز دربیماران مسن بیشتر است. بخصوص اگرمقادیر مصرف زیاد باشند یا از شکلتزریقی دارو استفاده شود. 2 ـ در آسم حاد، وجود نشانههای بزرگیپروستات یا زمینه ابتلای به احتباس ادرار،اغماء، زمینه ابتلای گلوکوم با زاویه بستهو یرقان باید با احتیاط مصرف شود.
خواب آلودگی، هیجان،عصبانیت، بیقراری، از دست دادن مهارتدر انجام کار یا بیثباتی، حرکات پرشیعضلات سر و صورت، رعشه و تکان دادندستها، تاری دید، کاهش هوشیاریبهویژه در کودکان، خشکی دهان، احساساز حال رفتن (کمی فشار خون) و حساسیتبه نور از عوارض جانبی دارو هستند. تداخلهای دارویی: مصرف همزمانپرومتازین با داروهای کاهنده فشار خونبا اثر مضعف CNS مانند کلونیدین و متیلدوپا، سولفات منیزیم تزریقی، داروهایضد افسردگی سه حلقهای، داروهایبیهوش کننده، باربیتوراتها و داروهایمخدر، داروهای مهارکنندهمونوآمینواکسیداز (MAO)، از جملهفورازولیدن و پروکاربازین ممکن استموجب تشدید آثار مضعف CNS اینداروها یا پرومتازین گردد. مصرفهمزمان با سایر داروهایی که باعث ایجادواکنشهای اکستراپیرامیدال میشوند، ازجمله هالوپریدول، متوکلوپرامید، سایرفنوتیازینها و تیوگزانتینها ممکن استشدت و دفعات بروز واکنشهایاکستراپیرامیدال را افزایش دهد. مصرفهمزمان لوودوپا با پرومتازین ممکن استاثرات ضد پارکینسونی لودوپا را به علتمسدود شدن گیرندههای دوپامین در مغزمهار کند آثار آلفا ـ آدرنرژیک اپینفرین درصورت مصرف همزمان با پرومتازینممکن است مهار شود. مصرف همزمانبروموکریپتین با پرومتازین ممکن استموجب افزایش غلظت سرمی پرولاکتینشود و با اثر بروموکریپتین تداخل کند.مصرف همزمان پرومتازین با داروهایضد تیروئید ممکن است خطر بروزآگرانولوسیتوز را افزایش دهد.
1 ـ برای به حداقلرسانیدن تحریک گوارشی، شکل خوراکیاین دارو همراه با غذا، آب یا شیر مصرفشود. 2 ـ در صورت مصرف دارو برایپیشگیری از بیماری مسافرت باید حداقل30 دقیقه یا ترجیحا 2 ـ 1 ساعت قبل ازمسافرت مصرف شود. 3 ـ احتمال بروز خشکی دهان با مصرفاین دارو وجود دارد. 4 ـ درمان با پرومتازین باید 2 ـ 1 هفته قبلاز زایمان قطع شود تا از بروز یرقان وعلایم اکستراپیرامیدال در نوزاد جلوگیریشود.
خوراکی: بزرگسالان: 25 میلیگرم در موقع خواب ودر صورت نیاز تا 50 میلیگرم مصرفمیشود. کودکان: در کودکان 5 ـ 1 ساله، 20 ـ 15میلی گرم و در کودکان 10 ـ 5 ساله، 25 ـ 20 میلیگرم در موقع خواب مصرفمیشود. تزریقی: بزرگسالان: 50 ـ 25 میلیگرم و حداکثر تا100 میلیگرم، تزریق میشود. در موارداورژانس 50 ـ 25 میلیگرم و حداکثر 100میلیگرم تزریق آهسته وریدی میشود. کودکان: در کودکان 10 ـ 5 ساله 12/5 ـ 6/25 میلیگرم تزریق عضلانیمیشود.
Tablet: 25mg Syrup: 113mg / 100ml Injection: 25mg / ml