پروپافنون در آریتمیهایبطنی، تاکی آریتمیهای گهگیر فوق بطنی(فلوتر یا فیبریلاسیون گهگیر دهلیزی) وتاکی کاردیهای گهگیر، در صورتیکهدرمان استاندارد بیاثر باشد یا منعمصرف داشته باشد، استفاده میشود.
این دارو از راه خوراکیبخوبی جذب، در کبد متابولیزه و از کلیهدفع میشود. متابولیسم گذر اول کبدی آنگسترده و نیمه عمر آن 5 ساعت است.
این دارو با مسدود کردنکانالهای سدیمی فعال موجب کاهشخودکاری قلب شده و هدایت وتحریکپذیری را مهار میکند. همچنینطول دوره تحریک ناپذیری را طولانیمیکند. این دارو دارای اثر ضعیف مسددگیرنده بتا آدرنرژیک و مسدد کانالهایکلسیم نیز میباشد.
در نارسایی احتقانی(کنترل نشده) قلب، شوک کاردیوژنیک(مگر اینکه ناشی از آریتمی باشد)،برادیکاردی شدید، اختلالات الکترولیتیکنترل نشده، بیماری انسدادی شدیدراههای هوایی، کاهش شدید فشارخون،میاستنی گراو، نقص عملکرد گره سینوسیـ دهلیزی، اختلالات بافت هدایتی ـ دهلیزی،بلوک گره دهلیزی ـ بطنی درجه دو یابیشتر و بلوک شاخههای هیس نبایدمصرف شود.
1 ـ این دارو در موارد زیر بااحتیاط فراوان تجویز شود: نارسایی قلب، نارسایی کبدی یا کلیوی،سالمندان و بیمارانی که دارای ضربانساز الکتریکی هستند، بیماریهایانسدادی راههای هوایی. 2 ـ از آنجایی که پروپافنون دارای اثرمسدد گیرندههای بتا آدرنرژیک میباشد،در بیماری انسدادی راههای هوایی، باید بااحتیاط بسیار زیاد تجویز شود و درصورتی که انسداد راههای هوایی شدیدباشد، نباید مصرف شود.
یبوست، تاری دید، خشکیدهان، گیجی، تهوع، استفراغ، خستگی، مزهفلزی و تلخ، اسهال، سردرد، واکنشهایآلرژیک پوستی، افت فشارخون وضعیتی،کاهش ضربان قلب، بلوک سینوسی ـدهلیزی، بطنی و داخل بطنی و اثراتآریتمیزایی از عوارض جانبی داروهستند.
1 ـ از آنجایی که مصرفتوام پروپافنون با دیگوکسین موجبافزایش غلظت پلاسمایی دیگوکسینمیگردد، باید در صورت مصرف همزماناین دو، مقدار مصرف دیگوکسین را کاهشداد. 2 ـ این دارو باید پس از غذا مصرف شود. 3 ـ در موقع تجویز این دارو، ECG وفشارخون بیمار باید کنترل شود. 4 ـ اگر با تجویز این دارو فاصله QRSبیشتر از 20% افزایش یابد، باید مقدارمصرف دارو کاهش یافته یا مصرف آنمتوقف شود تا اینکه ECG به حد طبیعیبرگردد.
در ابتدا 150 میلیگرم 3 بار در روز مصرف میشود. در صورتنیاز با فاصلههای حداقل 3 روز، مقدار مصرف به 300 میلیگرم 2 بار در روز افزایش مییابد. حداکثر مقدار مصرف 300 میلیگرم 3 بار در روز میباشد. در بیماران با وزن کمتر از 70 کیلوگرم مقدار دارو باید کاهش یابد.
سایمتیدین و کینیدینغلظت پلاسمایی این دارو را افزایشمیدهند. مصرف همزمان پروپافنون باسایر داروهای ضد آریتمی تضعیف قلب راافزایش میدهد. ریفامپین با کاهش غلظتپلاسمایی پروپافنون موجب کاهش اثراتآن میگردد. پروپافنون با افزایش غلظتپلاسمایی وارفارین موجب افزایش اثراتآن میگردد. مصرف توام پروپافنون باداروهای ضد افسردگی سه حلقهای، خطربروز آریتمی را افزایش میدهد. مصرفهمزمان پروپافنون با ترفنادین خطرآریتمی بطنی را افزایش میدهد. پروپافنونموجب افزایش غلظت پلاسماییپروپرانولول، دیگوکسین و تئوفیلینمیشود.
Tablet : 150mg, 300 mg