آمیکاسین

این دارو در درمانعفونتهای جدی ناشی از باکتریهای گرممنفی مقاوم به جنتامایسین مصرفمیشود. برتری این دارو نسبت بهجنتامایسین در مقاومت این آنتیبیوتیکدر برابر اغلب آنزیمهای باکتریایی تخریبکننده آمینوگلیکوزیدهاست.

این دارو نباید درصورت ابتلای بیمار به میاستنی گراومصرف شود.

فاصله بین دفعات مصرف دارودر بیماران مبتلا به عیب کار کلیه بایدافزایش یابد.

آسیب بخش حلزونی گوش،مسمومیت برگشتپذیر کلیه، بندرت کاهشمنیزیم خون بهویژه در مصرف طولانیمدت و کولیت پسودوممبران از عوارضاحتمالی این دارو هستند.

1 ـ از آنجا که دفعآمینوگلیکوزیدها عمدتا کلیوی است وغلظت این داروها در ادرار زیاد خواهد بود،بیمار باید به اندازه کافی آب یا مایعاتمصرف کند تا غلظت زیاد دارو موجبآسیب به مجاری ادراری نشود. 2 ـ از آنجا که احتمال تشکیل کمپلکس بینآمیکاسین و سایر داروها وجود دارد،مخلوط کردن این دارو با سایر داروها دریک محلول توصیه نمیشود.

بزرگسالان: مقدار 5mg/kg هر 8 ساعت یا 7/5mg/kg هر12 ساعت به مدت 10 ـ 7 روز از راهعضلانی یا انفوزیون آهسته وریدی،تزریق میشود. در عفونتهای باکتریاییساده مجاری ادراری، 250 میلی گرم هر12 ساعت از راه عضلانی یا انفوزیونوریدی مصرف میشود. کودکان: در نوزادان نارس، ابتدا 10mg/kg و سپس7/5mg/kg هر 24 ـ 18 ساعت به مدت 10 ـ 7 و روز در نوزادان، 10mg/kg وسپس 7/5mg/kg هر 12 ساعت به مدت 10ـ 7 روز تزریق عضلانی یا انفوزیونوریدی میگردد.

در صورت مصرفهمزمان آمینوگلیکوزیدها باسفالوسپورینها (بهویژه سفالوتین)،آمفوتریسین، سیکلوسپورین و داروهایسیتوتوکسیک، خطر بروز مسمومیتکلیوی (و احتمالا مسمومیت گوشی)افزایش مییابد. مصرف همزمانآمینوگلیکوزیدها با وانکومایسین خطربروز مسمومیت گوشی و کلیوی را افزایشمیدهد. مصرف همزمان آمینوگلیکوزیدهابا نئوستیگمین و پیریدوستیگمین، اثر اینداروهای کولینرژیک را کاهش میدهد.مصرف همزمان آمینوگلیکوزیدها باداروهای مسدد عصب ـ عضله ممکن استموجب ضعف بیشتر عضلات اسکلتی،ضعف تنفس و حتی آپنه شود. خطر بروزمسمومیت گوشی در صورت مصرفآمینوگلیکوزیدها با داروهای مدر گروهلوپ ممکن است افزایش یابد. از مصرفهمزمان دو یا چند آمینوگلیکوزید با یکدیگرو مصرف همزمان این داروها باکاپرئومایسین باید خودداری کرد، زیراخطر بروز مسمومیت گوشی و کلیوی وانسداد عصب ـ عضله ممکن است افزایشیابد.

Injection (as sulfate): 250mg/ml,50mg/ml