توبرامایسین

توبرامایسین از جنتامایسینبر روی پسودوموناس آئروژینوزا کمیموثرتر است. توبرامایسین در سپتی سمیو سپسیس نوزادان، مننژیت و سایرعفونتهای CNS، عفونت مجاری صفراوی،پیلونفریت حاد یا التهاب عفونی حادپروستات مصرف میشود.

این دارو نباید درصورت ابتلای بیمار به میاستنی گراومصرف شود.

فاصله بین دفعات مصرف دارودر بیماران مبتلا به عیب کار کلیه بایدافزایش داده شود.

آسیب بخش حلزونی گوش،مسمومیت برگشتپذیر کلیه، بندرت کاهشمنیزیم خون بهویژه در مصرف طولانیمدت و کولیت پسودوممبران از عوارضاحتمالی این دارو هستند.

1 ـ از آنجا که احتمالتشکیل کمپلکس بین توبرامایسین و سایرداروها وجود دارد، مخلوط کردن این داروبا سایر داروها در یک محلول توصیهنمیشود. 2 ـ تزریق زیرجلدی توبرامایسین بدلیلدردناک بودن، توصیه نمیشود.

بزرگسالان: مقدار مصرف این دارو از راهتزریق عضلانی، تزریق آهسته وریدی یاانفوزیون وریدی mg/kg/day 3 در مقادیرمنقسم در فواصل 8 ساعت میباشد. درعفونتهای شدید، تا 5mg/kg/day در مقادیرمنقسم هر 8 ـ 6 ساعت مصرف میشود. کودکان: در نوزادان با سن تا یک هفته بهمقدار 2mg/day هر 12 ساعت و در نوزادانبا سن بیش از یک هفته و کودکان2/5mg/kg ـ 2 هر 8 ساعت تزریق عضلانی،تزریق آهسته وریدی یا انفوزیون وریدیمیشود.

در صورت مصرفهمزمان آمینوگلیکوزیدها باسفالوسپورینها (بهویژه سفالوتین)،آمفوتریسین، سیکلوسپورین و داروهایسیتوتوکسیک، خطر بروز مسمومیتکلیوی (و احتمالا مسمومیت گوشی)افزایش مییابد. مصرف همزمانآمینوگلیکوزیدها با نئوستیگمین وپیریدوستیگمین، اثر این داروهایکولینرژیک را کاهش میدهد. مصرفهمزمان آمینوگلیکوزیدها با داروهایمسدد عصب ـ عضله ممکن است موجبضعف بیشتر عضلات اسکلتی، ضعفتنفس و حتی آپنه شود. خطر بروزمسمومیت گوشی در صورت مصرفآمینوگلیکوزیدها با داروهای مدر گروهحلقه لوپ ممکن است افزایش یابد. ازمصرف همزمان دو یا چند آمینوگلیکوزیدبا یکدیگر و مصرف همزمان این داروها باکاپرئومایسین باید خودداری کرد، زیراخطر بروز مسمومیت گوشی و کلیوی وانسداد عصب ـ عضله ممکن است افزایشیابد.

Injection: 10mg/ml, 40mg/ml (as sulfate)