پردنیزون برای درمانجایگزینی در نارسایی غده فوق کلیویاستفاده میشود. این دارو همچنین دردرمان علامتی اختلالات التهابی و آلرژیکو در جهت سرکوب کردن سیستم ایمنیاستفاده میشود. پردنیزون درهایپرپلازی مادرزادی غده فوق کلیه و ادممغزی نیز موثر است.
فراهمی زیستی دارو حدود90 ـ 80 درصد و نیمه عمر آن 4 ـ 3 ساعتمیباشد. پردنیزون بطور عمده در کبد ومقادیری نیز در کلیه و بافتها بهمتابولیتهای غیرفعال تبدیل میشود.متابولیتهای غیر فعال این دارو از طریقکلیه دفع میشوند.
این دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرندههای خود درسیتوپلاسم متصل شده و کمپلکس دارو ـگیرنده وارد هسته سلولی میشود. اینکمپلکس با اتصال به نواحی خاصی ازDNA موجب تحریک روند رونویسیmRNA و بدنبال آن ساخت آنزیمهاییمیگردد که در نهایت مسئول اثراتسیستمیک کورتیکواستروئیدها میباشند.کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمعسلولهای التهابی در ناحیه التهاب، مهارفاگوسیتوز و آزاد شدن آنزیمهای مسئولدر التهاب و مهار ساخت و آزاد شدنواسطههای شیمیایی التهاب، اثراتضدالتهابی خود را اعمال میکنند.
در صورت وجودعفونتهای سیستمیک که با وجودداروهای ضد میکروبی اختصاصی درماننشدهاند، نباید مصرف شود.
1 ـ استفاده طولانی مدتپردنیزون در کودکان میتواند منجر بهمهار رشد شود. 2 ـ بدنبال مصرف این دارو ممکن استتستهای بررسی عملکرد محورهیپوتالاموس ـ هیپوفیز ـ غده فوق کلیویدچار اختلال شود. 3 ـ در افراد مسن و بخصوص زنان یائسه،شانس ایجاد پوکی استخوان و افزایشفشار خون، بالا میرود. 4 ـ با تجویز مقادیر بیش از 7/5 mg/dayممکن است علائمی شبیه سندرم کوشینگظاهر شود. 5 ـ در افراد با سابقه ابتلا به سل، زیادیفشار خون، سکته اخیر قلبی، نارساییاحتقانی قلب، اختلال عملکرد کلیه و کبد،دیابت یا سابقه فامیلی این بیماری،اختلالات روحی و روانی حاد، صرعزخمهای گوارشی و کمکاری تیروئید بااحتیاط تجویز شود.
درمان دراز مدت باپردنیزون بیمار را از جهت ابتلا بهبیماریهای عفونی مستعد میکند و از طرفیعلائم عفونت نیز پنهان میشود. مصرفمقادیر بالای پردنیزون میتواند اختلالاتروانی را تشدید کند. کاهش و یا تاری دید،تکرر ادرار و پرنوشی، قرحه گوارشی،علائم شبه کوشینگ، آکنه و افزایش فشارخون از عوارض جانبی دارو هستند.
1 ـ برای به حداقلرساندن تحریک گوارشی پردنیزونخوراکی باید بعد از غذا مصرف شود. 2 ـ از قطع ناگهانی مصرف دارو و بعد ازاستفاده طولانی (بیش از 3 هفته) پرهیزشود. 3 ـ در طول درمان، مصرف سدیم بایستیمحدود شده و مصرف مکملهای حاویپتاسیم توصیه میشود. 4 ـ معاینات چشم پزشکی در طول درماندراز مدت، بطور مرتب باید انجام گیرد.
در ابتدا mg/day 20 ـ 10 (درصورت شدت بیماری حداکثر mg/day 60)ترجیحا در هنگام صبح و بعد از صبحانه،مصرف میشود. این مقدار مصرف ممکناست طی چند روز کاهش یافته و یا آنکهنیاز به تداوم مصرف به مدت چند هفته تاچند ماه باشد. درمان نگهدارنده، بطورمعمول mg/day 15 ـ 2/5 بوده ولی ممکناست به مقادیر بالاتر نیز نیاز باشد.
مصرف همزمان داروبا ریفامپین، داروهای ضد صرع مانندکاربامازپین، فنوباربیتال، فنیتوئین وپریمیدون موجب تسریع متابولیسمپردنیزون و کاهش اثر دارو میگردد. ایندارو ممکن است باعث کاهش اثر داروهایپائین آورنده قند خون و یا داروهایکاهنده فشار خون گردد.
Tablet : I mg, 50 mg