سولفادیازین یکآنتیبیوتیک از دسته سولفونامیدها است. سولفونامیدها در درمان شانکروئید،عفونتهای کلامیدیایی، کونژوکتیویت،مالاریا، نوکاردیازیس، اوتیت گوش میانی،توکسوپلاسموز، تراخم، عفونتهایدستگاه ادراری، لنفوگرانولوما ونروم،پاراکوکسیدیومیکوز و پیشگیری مننژیتو تب رماتیسمی مصرف میشوند.
همه سولفونامیدها جذبخوراکی خوبی (بیشتر از 70%) دارند.متابولیسم آنها کبدی است. نیمه عمرسولفادیازین تقریبا 10 ساعت است که درصورت وجود عیب کار کلیه به حدود 34ساعت افزایش مییابد. دفع دارو عمدتاکلیوی است. غلظت سرمی دارو پس از 6 ـ 3ساعت به حداکثر میرسد.
سولفونامیدها بدلیل شباهت ساختمانی با پارآمینوبنزوئیکاسید (PABA) بهصورت رقابتی آنزیمدیهیدروپتروآت سنتتاز باکتری را که مسئول تبدیل کردن PABA به اسیددیهیدروفولیک است، مهار میکنند. این امر در نهایت منجر به وقفه در ساخت پورینها، تیمیدین و DNAمیگردد.
در صورت وجودحساسیت به سولفونامیدها، فوروسماید،مدرهای تیازیدی، سولفونیلها اورهها یامهارکنندههای کربنیک انیدراز نبایدمصرف شود.
1 ـ بدلیل حلالیت کم دارو در آبو احتمال بروز کریستال در ادرار، مصرفسولفادیازین برای درمان عفونتهایادراری توصیه نمیشود. 2 ـ بین سولفونامیدها حساسیت متقاطعوجود دارد و چنانچه بیماری به یکسولفونامید حساسیت آلرژیک نشان دهد،ممکن است به سایر سولفونامیدها نیزحساس باشد. 3 ـ در موارد زیر باید با احتیاط فراوانمصرف شود: دیسکرازی خونی یا کمخونی مگالوبلاستیک ناشی از کمبودفولات، کمبود G6PD، عیب کار کبد و کلیه وپورفیری.
واکنشهای حساسیتیجلدی و حساسیت به نور از عوارض شایعسولفادیازین هستند.
1 ـ هنگام مصرف ایندارو باید به مقدار کافی مایعات مصرفنمود تا میزان دفع ادرار در روز برای یک فرد بزرگسال حداقل 1200 میلی لیترباشد. 2 ـ بیماران با عیب کار کلیه ممکن است به کاهش مقدار مصرف نیاز داشتهباشند. 3 ـ سولفونامیدها نباید در نوزادان با سنکمتر از 2 ماه مصرف شود. 4 ـ دوره درمان با این داروها باید کاملشود. 5 ـ مراجعه منظم به پزشک به منظوربررسی و انجام آزمون شمارش تام خونضروری است. 6 ـ در صورت بروز سرگیجه باید احتیاطشود. 7 ـ احتمال بروز واکنشهای حساسیت بهنور با این داروها وجود دارد.
بزرگسالان: بهعنوان داروی ضد باکترییا ضد انگل مقدار شروع 4 ـ 2 گرم است کهسپس مقدار یک گرم هر 6 ـ 4 ساعتمصرف میشود. برای پیشگیری ازمننژیت یک گرم هر 12 ساعت به مدت دوروز مصرف میشود. برای پیشگیری ازتب رماتیسمی یک گرم یکبار در روزمصرف میشود. در درمانتوکسوپلاسموزیز در بیماران مبتلا به ایدز 2 ـ 1 گرم هر 6 ساعت همراه با 100mg/day ـ 50 پریمتامین و25mg/day ـ 10 لوکوورین مصرفمیشود. در درمان توکسوپلاسموز درخانمهای باردار یک گرم سولفادیازین هر6 ساعت همراه با mg/day 25 پیریمتامینبعد از هفته شانزدهم بارداری مصرفمیشود. همراه با این رژیم درمانی 15 mg/day ـ 5 لوکورین مصرف میشود. کودکان : در کودکان با سن بیش از 2 ماه،بهعنوان داروی ضد باکتری یا ضد انگلابتدا 75 mg/kg مصرف میشود و سپس37/5mg/kg هر 6 ساعت یا mg/kg 25 هر 4 ساعت مصرف میشود. در درمانتوکسوپلاسموز 50mg/kg سولفادیازینهمراه با mg/kg/day 2 پیریمتامین به مدت 2روز مصرف میشود. سپس مقدارپیریمتامین به mg/kg/day 1 به مدت 6 ـ 2ماه و سپس mg/kg/day 1 سه بار در هفتهکاهش مییابد. همراه با این رژیم درمانیmg/day 5 لوکوورین 3 بار در هفته مصرفمیشود. این دارو باید به مدت 12 ماهمصرف شود. حداکثر مقدار مصرفروزانه در کودکان نباید بیشتر از 6 گرمباشد.
مصرف همزمانسولفادیازین با داروهای ضد انعقادکومارینی، ضد صرع هیدانتوئینی،داروهای خوراکی ضد دیابت، داروهایهمولیتیک، داروهای سمی برای کبد ومتوترکسات ممکن است سبب تشدید اثراتاین داروها شود.
Tablet: 500 mg