ایبوپروفن در تسکین درد والتهاب روماتیسمی، انواع آرتریت (شاملآرتریت جوانان) و دیگر اختلالات عضلانیـ اسکلتی بهکار میرود. همچنین دردردهای ملایم تا متوسط نظیر قاعدگیدردناک، دردهای و بعد از عمل جراحی، تبو درد در کودکان مصرف میگردد.
ایبوپروفن پس از مصرفخوراکی سریعا جذب شده و حداکثر غلظتسرمی آن بعد از 2 ـ 1 ساعت ایجادمیگردد. 99 درصد دارو به پروتئینهایپلاسما متصل گشته و در کبد متابولیزهمیگردد. نیمه عمر آن 2 ـ 1/8 ساعت بودهو از راه ادرار دفع میشود.
ایبوپروفن اثرات ضد التهاب،ضد درد و ضد تب خود را احتمالا از طریقمهار ساخت پروستاگلاندینها اعمالمینماید.
ایبوپروفن در بیماراندارای سابقه حساسیت به ASA یا دیگرداروهای NSAID و نیز در بیمارانی کهسابقه حمله آسم، آنژیوادم، کهیر یا رینیتناشی از NSAIDs وجود دارد، نبایدمصرف گردد.
1 ـ در بیماران دچار اختلالاتکلیوی، کبدی یا قلبی با احتیاط و با حداقلمیزان ممکن بهکار رود. در ضمن عملکردکلیه باید مرتبا کنترل گردد. 2 ـ ایبوپروفن در بیماران دچار زخم معدهفعال نباید بهکار رود و بهتر است دربیماران دچار زخم گوارشی یا سابقه آن،از مصرف این دارو پرهیز نموده و درصورت بروز صدمات معدی ـ رودهایمصرف آن قطع گردد. 3 ـ این دارو در افراد سالمند با احتیاطتجویز شود.
ناراحتی دستگاه گوارشنظیر تهوع، اسهال و گاهگاهی خونریزی وزخم ممکن است ایجاد گردد. عوارض دیگرشامل واکنشهای آلرژیک، بهویژهآنژیوادم، برونکو اسپاسم و بثوراتجلدی، همچنین سردرد، سرگیجه، گیجی،اختلالات شنوایی نظیر وزوز گوش و دفعخون در ادرار میباشد.
1 ـ در بیماران با سابقهزخم در دستگاه گوارش باید با احتیاطمصرف گردد. 2 ـ در صورت بروز هر گونه اختلال دربینایی باید با پزشک مشورت شود، زیرااحتمال بروز تنبلی چشم (آمبلیوپاتی)وجود دارد. 3 ـ در بیماران دچار اختلالات قلبی، کاهشفشارخون، خیز یا اختلالات انعقادی و نیزتحت درمان با وارفارین باید با احتیاطبهکار رود. 4 ـ مصرف این دارو در کودکان زیر سن 7سال توصیه نمیشود.
بزرگسالان: ابتدا به میزان g/day 1/8 ـ 1/2(در 4 ـ 3 مقدار منقسم) و ترجیحا بعد از غذامصرف میگردد. در صورت نیاز حداکثرتا g/day 2/4 بهکار میرود. مقدار مصرفنگهدارنده دارو g/day 1/2 ـ 0/6 است. کودکان: در کودکان 20mg/kg/day بهصورت منقسم و در آرتریت جوانان تا40mg/day مصرف میشود.
مصرف ایبوپروفن به همراه مهار کنندههای آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE)، سبب معکوسنمودن اثر ضد فشار خون آنها گردیده ونیز خطر نارسایی کلیوی و افزایش پتاسیم خون احتمالا افزایش مییابد.ایبوپروفن همراه با داروهای ضد میکروبیاز دسته کینولونها خطر بروز تشنج راافزایش میدهند. اثر داروهای پایین آورنده قند خون سولفونیل اوره، احتمالابوسیله این دارو افزایش مییابد. مصرفهمزمان با سیکلوسپورین خطر سمیتکلیوی را افزایش میدهد. دفع لیتیوم واحتمالا متوترکسات بوسیله ایبوپروفنکاهش یافته و سمیت آنها افزایش مییابد.
Coated Tablet : 200 mg, 400 mg Oral Suspension : 100 mg / 5 ml