کلرپروپامید برای درماندیابت ملیتوس و دیابت بیمزه هیپوفیزینسبی (بهعنوان درمان خط دوم) بهکارمیرود.
جذب دارو از دستگاهگوارش کامل و سریع است، ولی غذا آن رابه تأخیر میاندازد. نیمه عمر آن 36 ساعتاست. متابولیسم کبدی دارو ناقص بوده و20 درصد دارو بهصورت تغییر نیافته دفعمیشود. متابولیتهای دارو از راه ادراردفع میشوند.
سولفونیل اورهها با تحریکمستقیم ترشح انسولین از سلولهای بتایلوزالمعده، گلوگز خون را کاهش میدهند.در طولانی مدت این داروها حساسیت بهانسولین را در بافتهای محیطی مانند کبد،عضله، چربی و سلولهای دیگر مانندمونوسیتها و اریتروسیتها افزایشمیدهند که نتیجه آن کاهش گلیکوژنولیز وگلوکونئوژنز در کبد است. کلرپروپامید اثرمقادیر جزئی هورمون آنتیدیورتیک را دربیماران مبتلا به دیابت بیمزه هیپوفیزیتقویت میکند.
این دارو در موارد زیرنباید مصرف شود: اسیدوز، سوختگیشدید، اغمای دیابتیک، کتواسیدوزدیابتیک، اغمای غیرکتونیک هیپراسمولار،شرایطی که باعث تغییرات زیاد قند خونمیشوند، شرایطی که نیاز به انسولین را بهسرعت تغییر میدهند، شرایط ایجادکنندهکاهش قند خون، بیماریهای کبدی و کلیوی،پورفیری و نارسائی احتقانی قلب.
1 ـ در شرایطی مانند انفارکتوسمیوکارد، اغما، عفونت، تروما، در جراحی ودوران بارداری باید بهطور موقت،انسولین جایگزین سولفونیل اورهها شود. 2 ـ در شرایط افزایش قند خون (مانندتغیرات هورمونهای جنسی در زنان، تب بالا،عفونت، پرکاری آدرنال و استرسهایروانی) ممکن است افزایش مقدار مصرفدارو یا تغییر آن به انسولین مورد نیاز باشد. 3 ـ در پرکاری تیروئید، کنترل قند خونمشکلتر بوده و ممکن است نیاز به افزایشمقدار مصرف دارو باشد. 4 ـ مصرف دارو در افراد مسن، به دلیلنیمه عمر طولانی توصیه نمیشود.
بهدنبال مصرف دارواختلالات گوارشی، سردرد، افزایش وزن،کاهش قندخون، واکنشهای افزایشحساسیت دیده شدهاست. کلرپروپامیدموجب افزایش اثر هورمون آنتیدیورتیکشده و بندرت موجب کاهش سدیممیشود.
1 ـ آلرژی به سولفونیلاروهها، سولفونامیدها و تیازیدها را بایدمورد توجه قرار داد. 2 ـ با تغییر رژیم غذایی، فعالیت بدنی وبیماری، میزان قند خون و برنامه درمانیتغییر میکند. 3 ـ دارو به همراه صبحانه مصرف شود.
ابتدا mg/day 250 (در افرادمسن 100-120 میلیگرم) که مطابق باپاسخ بیمار تا mg/day 500 میتواندافزایش یابد.
در صورت مصرفهمزمان با ضد انعقادهای خوراکی مقدار مصرف دو دارو باید تنظیم شود. در مصرف همزمان با آسپاراژیناز،کورتیکواستروئیدها، مدرهای تیازیدی و لیتیم به دلیل فعالیت ذاتی این ترکیبات در بالا بردن قند خون تنظیم مقدار مصرف دارو لازم است. مصرفهمزمان کلرپروپامید با تیازیدها خطر هیپوناترمی را خصوصا در بیمارانمسن افزایش میدهد. در صورت مصرفهمزمان داروهایی مانند گوانتیدین،مهارکنندههای مونوآمین اکسیداز، کینین، کینیدین و مقادیر بالایسالیسیلاتها، کلرامفنیکل ومهارکنندههای بتا آدرنرژیک مقدارمصرف مورد نیاز کلرپروپامید تغییرمییابد.
Tablet: 250 mg